Hilarisch! Als ik eraan terug denk ;)
Heel wat jaren geleden besloot ik samen met mijn BFF (zo
heet dat tegenwoordig) op naailes gegaan, we struinen heel internet af voor DE
perfecte locatie alwaar we onze technieken wilden gaan leren.
We kwamen terecht in een plaats waar zij nu vlakbij
woont. We mochten een keer van te voren gaan kijken wat we ook heel enthousiast
deden. Nadat we na enige tijd zoeken de “naaischool” gevonden hadden kwamen we
terecht in zo’n echt atelier, beetje kleiner dan onze voorstelling maar echt
zo’n typisch naai atelier waar de spelden overal liggen, evenals de stofjes en
prulletjes. Een echte modevakschool!
De juf bleek een vriendelijke dame met een lieve zachte
stem. We schreven ons in, wisten waar de koffie en thee stond (heel
belangrijk!) en de week erna mochten we gaan.
Ik had zo’n perfect naai koffertje van kunststof, je kent
ze wel, maar dat maakte plaats voor een scrapbook-organizer / tote bag, ik heb
de benaming even moeten navragen bij Jeroen van Harlekino, sinds ik in contact
ben gekomen met mijn eigen creativiteit met stipt mijn favoriete hobbywinkel, nog steeds, kijk op de website van Harlekino. Deze site is tevens een webshop, ze doen altijd hun best om zelf
de moeilijkst te krijgen hobbymaterialen toch ergens vandaan te toveren. Dat wilde ik nog even
vermelden.
Die scrapbook-organizer werd bij mij dus een sewing-bag,
heel handig want onderin zit zo’n schijf (maar die ben ik inmiddels kwijt)
zodat de sewing bag ook kan ronddraaien. Mijn vriendin deed ik er ook meteen
eentje kado, wel zo handig. Ik kocht een schaar, kopspelden, centimeter, zoom liniaaltje,
krijtjes kortom bepakt en bezakt gingen we richting modevakschool.
Daar aangekomen vroeg de juf wat we wilden maken. Wat we
wilden maken? We komen voor naailes! Goed, we zochten beiden een patroon uit
zij een blouse en ik een rok, dat was les 1. Is dit makkelijk vroeg ik aan de
juf? Ja hoor! Achteraf gezien is een plooirok (!) geen goed project voor een
beginner. Na 3 lessen patroon tekenen (lees: overtrekken uit het boek) mocht ik
gaan knippen en lussen, het werd er niet beter van.
De voering alvast plooien en strijken, dat mocht ik thuis
doen. Volgens mij ben ik nooit achter de naaimachine geraakt op de
modevakschool want bij dat strijken ging het mis, de voering was weg toen ik de
plooi zorgvuldig gestreken had op strijk-stand- katoen. Zo kon ik natuurlijk
niet meer terug.
Maar hey, ik gaf niet op! Ik maakte nog een broekje voor
mijn inmiddels geboren zoontje, of ja, ik begon aan een broekje ;)
En uiteindelijk gaf ik de moed op. Naaien was niks voor
mij.
Ik, een illusie armer, zwoer dan ook om nooit meer een
naaimachine aan te raken en de modevakschool heb ik nooit meer bezocht, mijn
vriendinnetje heeft het langer vol gehouden maar tijdens het vervaardigen van
haar eerste project was ze nog ontzettend gegroeid of de stof op onverklaarbare
wijze gekrompen, anders weet ik het ook niet. Hoewel zij naderhand nog complete
carnavalspakken heeft gemaakt, dat dan weer wel.
Inmiddels een jaar of 8 verder kan ik naaien *kuch*. En
hoewel kleren me nog steeds tegenstaan, ben ik toch soms trots dat ik me alles
zelf geleerd heb, beetje hulp van mama af en toe. Maar toen ik spullen aan het
uitzoeken was voor een goed doel vond ik dit stofje.
En vraagt dat stofje nou niet om een stoere trui (desnoods pyjama) voor mijn jongste zoontje? Ja toch, dus ik kruip weer achter de naaimachine met als doel “het vervaardigen van kleding, in plaats van slingers” patroontje, lussen, boord, JA ik ga het weer proberen!
Maar wanneer deze
happening gaat plaatsvinden? Tja dat weet ik nog niet.
Reacties
Veel plezier met het naaien!!
Liefs van Renate