Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2014 tonen

Broche

Gisteren hadden we een bezoekje van lieve vrienden waarmee we ontzettende leuke creatieve gesprekken hadden over kaarsen gieten, mozaïeken, beeldhouwen en uiteraard mijn eigen dingen. Het blijkt dat creatieve mensen vaak ook een creatieve geest hebben. En inlevingsvermogen en dat soort dingen. Fijn af en toe te spreken met mensen die dingen begrijpen. Ik had een hele tijd geleden mini uiltjes gehaakt en wist niet wat ik ermee wilde of kon. Ze stonden in de woonkamer te wachten op mijn vervolg, ik dacht aan een sleutelhanger maar het mozaïek mevrouwtje had er een beter bestemming voor. Een verfraaiing voor aan haar broche-speld. Ook een leuk idee, toch? Deze vond ik het zelf ook het leukste, dus maar gauw een nieuwe maken! Alleen jammer dat ik deze uiltjes uit mijn hoofd gehaakt heb dus even in het achterste van mijn hersenpan duiken ;) Maar zo moeilijk waren ze niet, ik vond ze schattig en ze lagen echt al maanden te wachten om te mogen poseren op mijn blog. De slinge

Feestdagen en plannen!

Allereerst fijne sfeervolle kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar, dat je negatieve gedachten en emoties om kunt zetten in positieve creatieve dingen! het helpt echt waar! Mijn allereerste blog publiceerde ik op 15 juli van het afgelopen jaar. Ik verwachte er niks van en heb tot nog toe maar 1 volger (bedankt Renate K.!). Maar wat zeggen cijfers? Ik meende met bloglovin een groot bereik te hebben. Uhm... ja dat dacht ik echt. Het bleef bij 1 volger, dus het besluit op niet meer te bloggen zou snel zijn gemaakt, maar ik ben er weer eens achter gekomen dat cijfers niet alles zeggen. Regelmatig wordt ik aangesproken over "mijn site" en zelfs mensen die hem niet lezen spreken erover. Hoe dat kan? tja waarschijnlijk zitten die mensen nu met rode wangetjes te lezen. De twijfel over het creatieve aspect of het "wie ben ik" aspect is moeilijk. Wat wil men lezen? Voor de mensen die een facebook account hebben en toch deze blog lezen, laat hieronder een opmerkin

Pietjes

Na een druk carnavalsweekend weer eens tijd maken voor mijn blog en hobby, jeetje wat zijn die voorbereidingen en "af" bereidingen toch altijd intensief pfieuww...Alles is weer goed gedaan en ons dorpje is weer voorzien van een prachtig prinsenpaar en een ontzettend lieve jeugdprins en goedlachse jeugdminister. Wat zijn kinderen toch altijd fijn om mee om te gaan! Zo lief en onschuldig, zenuwachtig en ontzettend dapper en moedig dat ze zoiets aandurven. Ik sta ieder jaar weer versteld. Ik elk geval had ik de afgelopen weken meer te doen dan uren in een dag zitten, maar als je de reacties van de mensen hoort, heeft het tenminste nut gehad. En van de fouten kunnen we allemaal weer leren. In de tussentijd maakte in mijn kleine forever friend beertje af, die eigenlijk als sleutelhanger voor mijn liefste vriendinnetje was bedoeld. Maar hij heeft een iets groter formaat gekregen dan innieminnie en ik vind hem TE schattig. Volgende keer maar een nog kleinere haaknaald uitprobere

Carnaval

Dan plaats ik meteen maar dit bericht.. stond ook nog klaar van een hele tijd geleden. Het is toch bijna afgelopen. Mijn grote broer werd prins carnaval. En niet zomaar eentje. Hij maakte er meteen Gemeenteprins en zelfs nog Jubileumprins van, hoe bijzonder is dat? Op het moment dat hij achter de buhne vandaan kwam viel ik bijna flauw, wat een moment! Wat een magie. Dit moet je gewoon een keertje meemaken, als is de spanning vooraf alleen al erg bijzonder. Er ging van alles mis tijdens de voorbereiding naar de carnavalsdagen toe. Het begon al met zijn pak waar opeens een veel langere levertijd op was. Maar wij, zijn zusje, schoonbroer en een van zijn beste vrienden met zijn vrouw gingen meteen aan de slag met een sketch. Hartstikke leuk om te doen. Ik besloot de kleding voor mijn rekening te nemen, zo hadden we bijvoorbeeld een liedje waarop we gingen jumpen d.m.v. filmpjes op internet kregen we het onder de knie. En uiteraard wilden we originele shirts aan trekken, waar ik met

Het einde van iets moois

Vanavond de laatste avond dat mijn grote broer mag uitrukken als prins van het dorp. De laatste keer dat dit rode geval in onze woonkamer hangt. Aan alle moois komt een einde. Mensen die wat hier vanaf weten roepen nu waarschijnlijk "maar vrijdag dan"? Ja, vrijdag is de dag dat hij gaat aftreden, maar dit is de laatste avond dat hij nog een hele avond prins is. Eigenlijk blijft hij dan nog wel prins van de gemeente tot februari, maar dat terzijde. Zowat 11 jaar geleden begon de ellende, er was geen prins te vinden en samen met mijn vriend werd ik prinses en minister, dit tot enige teleurstelling van mijn broer gezien zijn droom -gemeenteprins- hiermee in duigen viel, dat was namelijk het jaar erna al. Helaas... 11 jaar later kwam zijn droom dan toch eindelijk uit. Ik mocht creatief gezien helemaal los gaan. 40 bedankjes voor de dulle deesdig naar een patroon van haakmuts en mijzelf ;) Ik versierde het hele huis en maakte slingers, voor hem, voor ons,

Forever Friends

Voor altijd vriendjes. Ik heb al tig beren gehaakt voor mijn kieskeurige zoon. Nooit is het goed, ondanks ik altijd wel een geel-achtige kleur gebruikt. De neus te dik, de ogen scheef, de buik te groot. Toen ik laatst op internet aan het surfen was kwam ik in een haakgroep een forever friends beertje tegen. Alsof hij het geroken had stond hij uit het niets naast me en zei "dat is nou het beertje waarvan ik droom". Wijze woorden van een zesjarige, waarop #3 aangerennen komt en zegt "dat is nou het beertje van de droom". Papegaai? Zo gezegd zo gedaan, het manneke kwam al met de wol doos aanzetten en vond mijn Scheepjeswol stone washed (wat ik nodig heb voor een kussen waaraan ik maar niet vooruit kom) het meest geschikt. Print het patroontje effe mama! Nou, het is een kooppatroon. Dan koop je het toch? Een kooppatroon is een ding maar het erop wachten duurde hem veel te lang. Ik bestelde, betaalde en wachtte af en op een goede dag arriveerde het patroontje in

Hout

Een betere titel dan hout kan ik vandaag op deze prachtige zondag in de herfst, of is het zomer? niet vinden. Na heel wat grote harten gemaakt te hebben vond ik het wel leuk eens een klein hart te maken. Een vrolijk kleurrijk uiltje op een paars hart. Het hart is voorzien van 6 lagen verf, niet omdat dat moet, maar omdat steeds de kleur niet beviel. Nu bevalt de foto me weer niet, maar ik kan niet wachten om het te delen ;) Ik had bij de uilen nieuwe vleugels en poten uitgeprobeerd en ik vind het resultaat zelf helemaal goed. Precies zoals ik het wil. Eigenlijk was het hart hieronder eerder in de maak, maar het gekleurde vleugelloos uiltje lag al langer en omdat ik het taupe hart aan iemand kado wilde geven moest ik die nieuwe vleugels toch ergens uit proberen. Mijn lieve vriendinnetje had ik verteld dat ik iets voor haar ging maken. Ik wilde iets proberen met het kleiner hart en waarom voor haar? Gewoon omdat ze me accepteert zoals ik ben al 20 jaar lang. We zijn de laatste

Afmaken waar je aan begint..

Ik was altijd van het niet afmaken. Dat wil zeggen ik begon aan honderd en een ding en niets maakte ik klaar. Creatief gezien dan. Het ging de laatste jaren al beter maar sinds ik mama ben, ben ik op dat front in positieve zin veranderd. Ik vond en vind het nu wel belangrijk om iets af te maken. Dat is ook de reden dat ik nooit aan grote dingen zal beginnen, naja zeg nooit nooit. Ik las vaker blogs of berichten op internet waar mensen schreven dat ze tig dingen in een mand genaamd "onafgemaakt" hadden liggen. Dat zou mij nooit gebeuren. Maar sinds ik met Sjun bezig ben gebeurt het wel eens. Gewoon omdat het niet anders kan. Vorig weekend behaalde mijn vader zijn pensioengerechtigde leeftijd en jeetje! Wat geniet die man van zijn wel verdiende pensioen, de eerste dag tenminste, maar hij kon niet anders we waren immers een weekendje weg. Hij is van de categorie als je stopt met werken val je om, klinkt niet fijn maar er zijn van die mensen die altijd hard werken, teveel ook,

Jarige job!

Afgelopen week was ons oudste zoontje jarig, ik besloot zelf de traktatie te maken, maar doen niet alle ouders dat? Maar om nou alweer met snoep aan te komen? En nee hoor, ik ben echt niet zo'n mama die haar kinderen helemaal volstopt met biologische producten en alleen maar groente en fruit, helemaal niet *schaam*. Ik vond het leuk om wat te maken waar ze iets aan hebben. Dus geen snoep, maar een blijvend iets. Het werd een sleutelhanger, een huisje dat ik zag in het boekje leuks met lapjes  en aangezien er van dat huisje geen patroon in stond, heb ik het zelf maar gemaakt. Alleen vond ik het toch zielig als de kinderen geen snoep hadden, dat dan weer wel. Dus ik hing er wat snoepsleutels aan, de kinderen noemt het "speentjes". Grappig was dat er later in de klas wel nog het blijvend iets lag, maar de snoepjes gevlogen waren, volgende keer toch maar weer een zak snoep? Toen ik de foto van de huisjes op Facebook plaatste merkte ik al gauw dat mama's en andere

Winkel

Allereerst eendje Kwek waaraan ik deze week de laatste hand legde, hier is hij: Ik zocht hem al een tijdje op internet, althans zijn patroon. Uiteindelijk bleek het makkelijker dan gedacht het patroon komt namelijk uit het boekje Zoomigurumi wat gewoon in mijn kast op mij stond te wachten. En met dat boekje ben ik nog lang niet klaar!! Wat ik wilde vertellen vandaag.... Mama, het is wel leuk dat je nu een echte winkel hebt! Uhm.. een echte winkel? Waar heb je het over schat? Ja hier in het hok, het lijkt hier wel een winkel! Nou dat zijn gewoon mijn hobby spullen maar dan in de opgeruimde variant hoor. Ik vind het een winkel en als ik hier een mandje pak dan kan ik daar de spullen in doen en kom ik bij jou betalen.. Zo begon het gesprek tussen mijn zoon afgelopen week. Mijn winkel (lees: berghok) of zullen we het MIJN ATELIER noemen, klinkt beter ;) Mijn atelier dus, was grondig aan een opruimbeurt toe. En aangezien mijn hubby zijn onlangs gevonden passie, ka

Petekindjes

HOERA!! Ik ben weer peettante geworden en wederom van een klein snoezig meisje. Wat ben ik blij! Ik zit zelf ook helemaal op een rose wolk. 's avonds ging ik haar meteen bewonderen en wat was het weer een perfect kindje. Voor mijn eerste controle was ze er weer goed uitgekomen. Ik heb helaas zo'n sensortje dat baby's scant. Doordat mijn eerste kindje niet zo perfect en gezond was gaat dat radartje telkens weer werken als er een kindje in de familie komt en pas dan kan ik het loslaten. Klinkt allemaal erg wazig en vaag maar bij onze eerste zag ik meteen dat er iets mis was en ondanks alle artsen, verloskundigen, kraamzorg, familie en vrienden zeiden dat het niet zo was, bleek het achteraf wel zo. Nou, eerste controle gelukt! ZE IS PERFECT ;) Nu hopen dat het zo blijft. Dat was de medische kant. Ik ben zo verliefd! Nooit gedacht dat ik verliefd op een vrouw zou worden  maar dit kleine meisje, heeft net als mijn andere petekindje mijn hart gestolen. Wat een dotje! Uite

Naamslinger

Wat vind ik het leuk om naamslingers te maken! Toen ik zo'n slinger voor het eerst zag dacht ik "ow, das iets wat zo gepiept is, uurtje?" Uhm... niks is minder waar. Het begint al bij stof knippen, knip maar eens een paar rechthoeken, dat gaat niet zomaar, dan zul je eerst moeten aftekenen, dan knippen, maar knip niet scheef want dan kun je de volgende weer eerst recht gaan maken (ervaring). Inmiddels wat slingers verder kan ik mededelen dat ik overgestapt ben op een rolmes en een degelijke snijmat inclusief quilt liniaal, kost wat, maar het scheelt een hoop werk. Toch zul je ook daar handigheid in moeten krijgen. Mijn allereerste slinger was voor mijn neefje, ik geloof dat ik er enthousiaster over was dan hij, maar dat mag de pret niet drukken. Het was voor mij een uitdaging om deze te maken, maar er volgden meer, veel meer. De laatste die ik heb ik gemaakt was voor broer en zus. Eentje wat ik heel bijzonder vond om te maken was die voor het dochtertje