Schrijven of schrijven?

Als mijn moeder wat schreef vroeger kwam dat echt binnen daarbij had zij een constant handschrift (ook al vond ze zelf van niet). Of het nou een boodschappenlijstje was of een gedichtje in mijn poezie album, snel of langzaam, ze schreef altijd hetzelfde.  Ik daarin tegen klieder wat af. Als ik in een vriendenboekje voor vriendjes van de kinderen moet schrijven slaat de paniek al toe. Als ik dan blader en zie hoe netjes al die mama’s en papa’s schrijven denk ik, kindje toch? Waarom geef jij nou het boekje aan een van mijn kinderen? Zo is het toch gelijk verpest? Maar ja, dat kan ik natuurlijk niet zeggen aan al die mama’s en papa’s hun kind zou ontroostbaar zijn dat mijn kinderen niet in het boekje willen schrijven, alsof ze hem/haar niet aardig vinden, wat natuurlijk niet het geval is.

Het probleem zit echt bij de mama ;)

Maar schrijven heb ik wel altijd leuk gevonden, zowel verhaaltjes schrijven (die verzon ik naar het schijnt al toen ik net kon praten) en schrijven –letters op papier kriebelen- vond ik ook altijd al leuk.  Waarbij ik wel moet bekennen dat ik sneller de laptop grijp al is het maar voor een to do lijst van die dag.

Op de geboorte harten schilder ik altijd met de hand de naam, natuurlijk teken ik het eerst even voor anders wordt het een drama! Alleen bij deze witte letters was dat wat moeilijker, je wilt natuurlijk niet de potlood erdoor heen zien.

Communie hart / kadootje voor Esmee

 Van die doodles teken ik ook altijd als ik aan het bellen ben ofzo, deed mama ook altijd als ze op de thuiszorg wachtte maar ook voorheen toen we nog collega’s waren tekenden we hele telefoongesprekken vol, om zo nu en dan het blaadje met de behaalde resultaten in de lucht te houden.

Helemaal suf heb ik me laatst gezocht voor een cursus handlettering in de buurt, ook al wist ik van te voren dat ik daar toch niet aan toe zou komen. Ik struinde het internet af en uiteindelijk stuitte ik op iets ontzettend leuks, maar het eerste wat de mevrouw zei was “oefenen, oefenen en oefenen” en daar schort het bij mij aan, ik kan toch zeker schrijven? Of het netjes is, is een heel ander verhaal. Maar de cursus duurt mij alweer te lang dus ik schreef dit weekend maar gewoon wat, nadat ik enkele weken geleden slechts, de basis –lijnen van boven naar onderen- geoefend had, daarna was ik “klaar”. Een stapel boeken pronken alweer in mijn onlangs opgeruimde boekenkast en toen vond ik dat ik al best wat letters kon schrijven. En ieder handschrift is uniek toch?

Oefenen, oefenen, oefenen :( nog lang niet tevreden

 In ieder geval als ik eens heeeeeel veeeel tijd heb, ga ik er verder mee aan de slag.

De combinatie van tekenen en schrijven bevalt me wel.

Liefs,

Linda